In de reeks Heldenverhalen vertellen verschillende vrijwilligers van onze stichting over een gebeurtenis of moment dat hen het meest is bijgebleven. En waarom. Deze keer aan het woord: Sietske Venema, kattenverzorger & kittenopvanger.
Hoe het allemaal begon
In 2018 startte ik als vrijwilliger bij de stichting. Eerst alleen als kattenverzorger in het dierenasiel, maar niet veel later kwam daar de kittenopvang bij. In mijn eerste jaar als kittenopvanger ving ik samen met mijn vriend thuis veel verschillende kittens op. Van kerngezonde kittens die al snel een nieuw huisje vonden tot aan zieke en behoorlijk schuwe kittens. Als kittenopvanger ligt de verleiding altijd op de loer om een kitten te houden. Toch vertrokken de kittens steeds weer naar een nieuwe huisje. Tot Mikki kwam.
Zorgen voor Mikki
Het moment dat Mikki bij ons in de thuisopvang kwam, herinner ik mij nog goed. Het was middenin de zomer en onze kittenkamer was al bezet door een moederpoes met vier kittens. Om haar toch op te kunnen vangen, maakte ik een plekje vrij naast onze slaapkamer. Nog geen tien weken oud, ziek, gehavend én behoorlijk schuw kwam ze binnen. Onze eerste prioriteit was haar de nodige (medische) zorg geven. Socialiseren kwam later wel.
De eerste dagen konden we Mikki amper benaderen. Dan blies, mepte of spitte ze van angst. Daarom zat ik die eerste dagen vooral gewoon naast haar bench te werken, las ik een boek (voor) of keek ik een film. Zo hoopte ik dat ze voorzichtig aan mij en mijn stem wende. In de dagen die volgden, mocht ik met mijn hand steeds dichterbij komen. Eerst nog volledig gewikkeld in een fleecedeken, maar al snel gewoon met mijn hand. Een week later mocht ik haar zelfs al optillen en rustig op mijn schoot aaien. De eerste mijlpaal was bereikt.
Mikki bij binnenkomst
Mikki de eerste keer op schoot
Mikki na een paar weken
Op een roze wolk
Nadat de moederpoes en haar kittens waren geadopteerd, verhuisde Mikki naar de kittenkamer. Maar een grotere ruimte vond Mikki toch behoorlijk spannend. En als ik haar wilde aaien, kroop ze snel onder de krabpaal. Tot het moment dat een van onze eigen katten de kamer binnenkwam. Alsof er een roze wolk om Mikki verscheen, fleurde ze helemaal op! Sinds dat moment volgde ze hem op de voet en deed ze álles van hem na. Zo kwam ze ineens vanuit zichzelf op schoot liggen!
Zorgen óm Mikki
Op sociaal vlak maakte Mikki mooie stappen, al bleef ze voor bezoekers nog altijd een ‘spookkat’. Dan kroop ze snel onder de bank en liet zich niet zien. Haar gezondheid was daarentegen een grote zorg. Bij binnenkomst bleek dat ze longworm had en tot dusver deden de kuurtjes nog onvoldoende hun werk. En op een zaterdag werd ze plots zó ziek! Met spoed brachten we een totaal futloze Mikki met mega hoge koorts naar de dierenarts. Alle scenario’s kwamen voorbij en de minuten in de wachtkamer, wachtend op de uitslag waren de langste minuten van mijn leven. Maar wonder boven wonder kwam Mikki er bovenop.
Should she stay or should she go?
En toen brak dat moment aan waar ik al weken tegenop zag. Mikkie was gezond verklaard en klaar voor adoptie. Pijn in mijn buik had ik ervan. Want hoewel Mikki bij ons inmiddels helemaal op haar gemak was, verstopte zij zich voor ieder ander mens nog steeds onder de bank. Daarbij was ze helemaal verknocht geraakt aan onze eigen, en zij stiekem ook aan haar. Al snel waren mijn vriend en ik het er unaniem en zonder twijfel over eens. Mikki blijft!
Nu twee en een half jaar later is zij samen met onze eigen katten een drie-eenheid, hielp ze een andere kittens bij hun socialisatie en laat ze zichzelf nu ook steeds vaker aan bezoek zien. En dat maakt ons mega trots.
Mikki voor het eerst met de andere kat
Mikki een paar dagen voor adoptie
De drie eenheid
Mikki 3 jaar
Ook werken als kittenopvanger?
Wil jij, net als Sietske, ook kittens helpen bij de start van hun leven? Wordt dan kittenverzorger! Bekijk de vacature op onze website.
