Als chauffeur van de dierenambulance maak je van alles mee. Omdat je van tevoren nooit weet met wat voor meldingen je te maken gaat krijgen, is elke dienst weer heel anders. Dat maakt dit werk niet alleen heel afwisselend, maar ook spannend. Wat je zoal kunt verwachten? Lees maar eens wat een ambulancechauffeur zoal op een dag meemaakt.
De ambulance is nog niet koud overgedragen door de chauffeur van de vorige dag, of de telefoon gaat. Het is Connie, de telefoniste waar ik vandaag mee samenwerk. In Woerden heeft een voorbijganger een gewonde vogel gevonden. Een huisvader had op weg terug van zijn werk gezien hoe een kauw op de rotonde werd aangereden. Als ik aankom, blijkt dat hij het dier heeft kunnen vangen, door zijn jas over de kauw heen te gooien. En dat op een drukke rotonde! Toch fijn dat er mensen zijn die zonder aarzelen hun dure jas gebruiken om een dier te redden. Blij omdat we snel ter plekke waren droeg hij de kauw over en deed hij ter plekke nog een gift van tien euro aan de Stichting. De kauw heb ik naar de vogelopvang gebracht. Het laatste dat ik er van heb gehoord is dat het dier er helemaal bovenop is gekomen en is uitgezet in de natuur.
Eenmaal thuis aangekomen ging de telefoon weer. Een gezin uit Zegveld wou graag de openhaard aansteken, maar hoorde: ‘OEHOE’ uit de schoorsteen komen. Ter plaatse aangekomen bleek, dat er inderdaad een uil vast zat in de schoorsteen. Hij was naar beneden gezakt tot vlak boven de klep van de open haard. Gewapend met twee grote handschoenen ging ik op mijn rug in de haard liggen. De uil heeft zich met hand en tand (snavel en klauw?) verzet tegen de helpende hand, maar gelukkig zijn de handschoenen goed stevig. Dat neemt niet weg dat er heel wat roet bij deze actie kwam kijken. Zachtjes trekkend kwam de uil uiteindelijk naar buiten. Door hem goed vast te houden om zijn vleugels heen, kon ik voorkomen dat het roet zich nog verder door de kamer zou verspreiden. Na een uitgebreide inspectie hebben we de uil losgelaten in de tuin, waar hij onmiddellijk en zonder haperingen weg vloog. Het zijn toch de mooiste acties, als je een dier meteen weer terug kunt zetten in zijn leefomgeving. Moe maar voldaan (en zwart) ben ik weer terug naar huis gereden.
Acties lopen helaas niet altijd goed af voor het dier: de derde melding van vandaag betrof een doodgereden poes aan de kant van de weg. Ik vond de poes al snel en met behulp van de chipreader in de ambulance kon ik meteen vaststellen dat de poes gechipt was. De telefoniste zocht de eigenaar op via internet en het bleek dat deze mevrouw vlak in de buurt woonde. Toen ik aanbelde was ze natuurlijk heel erg verdrietig, maar toch ergens blij dat ze wist hoe het met haar poes was afgelopen. Het dier was de hele nacht weggebleven en ze begon zich al zorgen te maken. We hebben even overlegd en ze wou graag zelf de begrafenis of crematie verzorgen, dus ik heb de poes bij haar achtergelaten. Al met al heb ik die dag drie keer iets kunnen betekenen voor mens en/of dier.
